Biraz kendimden bahsetmek istiyorum..
Okula gitmeden evvel resim yapardim, butun evimizin duvarlarina.. taa tavanlara kadar, sandalyenin uzerine cikarak, ne salon , ne koridor ne de odalar kalmisti bir bos yer biraktigim..
Elime aldigim kara kalem yada oje ne varsa resimler cizerdim duvarlara...
Okula gitmeye basladim.. Bu sefer ilkokul arkadasimin misinaya dizdigi boncuklar ilgimi cekti. Dizmeye basladim. boncuklarim artti, cogaldi. Suslu babam devamli bana bilezik ve yuzuk siparisi verirdi. Hergun eve geldiginde boyun bilegine denk gelirdi ve neyi taktigina dikkat ederdim. Bir ertesi gun icinse renklerini soyleyip ona gore yuzuk ve bilezik isterdi. Simdi onemini anliyorum, o yastaki adamin benim yaptigim cocuksu bilezik ve yuzukleri nasil takabildigini..
Orta okula geldigimde kargaburunlu takilar yapmaya basladim ve taa universiteye kadar surdu...
Calismaya basladim. Gumus taki yapmak istiyordum. Metal kili ile tanistim. 2 yil boyunca bronz ve gumus takilar yaptim. 2 sergiye katildim. Altina gecmek isterken orda durdum:)
Yaklasik 5 sene sonra isten cikartildiktan sonra bos duramadim. Her iste bir hayir varmiscasina..
Daha evvel birkac arkadasimin kina kurabiyelerini ve sonra kendi nisan kurabiyelerimi yaptiktan sonra bunun uzerine yogunlasacak bolca vaktim oldu.
Tekrar ise girene kadar kendimi gelistirdim, cupcakeleri arastirdim, pasta kursuna gittim, videolar izledim. Her gece heyecanla yatiyor , her sabah heyecanla kalkiyordum. Icim icime sigmiyordu.
Pasta yapmayi cok once de dusunmustum. Fakat o kadar emegin birkac dakika sonra yok olma fikrine pek yanasmiyordum. O emegin kaliciligi sartti. Fakat saatlerce el emegi ile ugrasilan bir takiyi cogaltmak ise 5 dakikaydi.
Emege , baska bir tabirle el emegi olan 'kusurlu' takiya pek ragmet olmadigi icin tamamen 'el emegi' olan , ayni model de olsa her elden ayri cikan , makinanin yapamadigi urunlerden birine , tatli susleme sanatin giris yapmis oldum. Heyecanla ve sabirla...
Kendi yolumu bulmus ve yol katetmisken tekrar ise baslamis oldum..
Ise baslamak demek durmak degildi, geceleri de calismak demekti..
Hatta cuma geceleri hic uyumamak..
Resimler cekip, tarifler yazmak ..
Zamanla yarisabilmek icin hizlanmak gerekirdi. Tabiki sabir ve istek..
Sabah 6 bucukta kalkip eve 7 bucukta isten gelip gelismeye devam etmek, takip etmek ve farkli seyler bulmak.. Zamanlama isi , az uyku , cok calisma isi..
Elbet bir gun bir basarma umidiyle calismak, ayri bir keyif isi..
Her gun hedefi degistirmek ,yeni bir seviyeye atlamak , gelistirebilmek , farkli fikirler bulabilmenin heyecaniyla ilerlemek... bir umutla ya da hayal ile...
Yorumlar